Het land van missen - ©Floortje Agema

Ik zou graag een wandeling met jullie maken. Niet een wandeling waarbij we nu allemaal uit de banken komen, maar een wandeling in gedachten. Ik neem jullie in dit verhaal mee naar een land dat jullie allemaal kennen. Het land van missen. 

Het is geen populair land, de meeste mensen blijven er liever weg. Want missen doet pijn. Wandelen door het land van missen is soms een opgave. Er liggen obstakels, er zijn wegen opgebroken, doolhoven vangen je, steile hellingen verbruiken al je energie. 
Het is bovendien niet altijd makkelijk om iemand te vinden die naast je wil lopen.

Toch hoop ik dat jullie met mij mee lopen. Want vandaag zijn we samen. Niemand loopt de weg vandaag alleen. Je kunt niet verdwalen, want we blijven bij elkaar. Als je struikelt is er een arm om je op te vangen. Als je even niet verder kunt wacht er iemand naast jou tot het weer gaat .

We zijn op weg naar een bijzondere plek in het land van missen, een bos, dat weinig wordt bezocht. Het schijnt er donker te zijn, er komt nauwelijks daglicht door het vergroeide bladerdak. 
Bovendien, zo fluisteren de verhalen, kan het intens regenen in het bos. Het water stroomt met regelmaat, zo zeggen ze, vanuit de veelal beschadigde bomen op de grond, als tranen die vloeien om wie gemist wordt. Zo gaat dat in het land van missen. 

En toch… misschien is er daar meer te vinden dan tranen. Als we ooit sterk genoeg zijn om dat bos te betreden dan is het vandaag. Omdat we samen zijn. 

Via een open veld, wandelen we richting ons doel. De wolken zijn dik en grijs, zo is dat wel vaker in het land van missen. 
Toch zie je het van een afstandje al, een donkere cirkel in het landschap. 
Onderweg is er tijd om elkaar verhalen te vertellen. Verhalen die nog veel verteld worden, of misschien al tientallen jaren niet meer zijn gehoord. Daar gaat het ook zo over in het land van missen. De verhalen over wie gemist wordt, ze worden met liefde verteld en beluisterd vandaag. Met of zonder woorden.

Als we dichterbij het bos komen wordt het wat stiller, voorzichtig stappen we tussen de bomen. Omdat de overgang vanuit het open landschap groot is lijkt het in eerste instantie aardedonker te zijn. Wat zullen we hier aantreffen?

Gelukkig, even later, wennen onze ogen aan het duister. En dan blijkt dat er meer bijzonder is aan dit bos dan de verhalen vertellen. Aan de takken van de bomen hangen hartjes, als liefdevol teken in dit verder verlaten bos. Hartjes met boodschappen, wensen, namen. Raak, lief en ontroerend, woorden uit het hart. Uit jullie hart. Aan ieder boom zijn ze te vinden. 

Kijk maar eens rond, aan welke boom hangt het hart dat bij jou hoort? Aan de grote, stevige boom, rijk aan bladeren, die getekend is door ziekte? Aan het kleinste boompje, teer en nog nauwelijks geworteld? Aan de jonge boom die met wortel en al uit de bodem gerukt lijkt te zijn? Aan de boom die het niet meer op kon brengen bladeren te geven, omdat dit teveel pijn deed? Aan de boom die haar takken brak, zomaar opeens?

Allemaal vinden jullie een boom, een hart, en anderen, die dezelfde boom vonden. Niemand is alleen.

Op het moment dat ieder zijn of haar boom heeft gevonden, het hart, de naam die spreekt in het land van missen gebeurt het.. nog voor dat je het voelt hoor je het. Zachte druppels dalen neer.
Druppels als tranen. Tranen om wat niet meer kan zijn, tranen om wat zo onbegrijpelijk mis ging. Tranen om wat je zo graag nog zou delen, tranen om wat je nooit hebt gedeeld. 
Tranen om wat je mist, af en toe of iedere dag opnieuw. Alle soorten tranen vloeien samen in een intense en toch zachte regenbui. 

We zijn even stil, samen.

Terwijl de regen zachtjes blijft druppen, minder intens dan voorheen, vinden we elkaar weer. We verzamelen op een open plek, midden in het bos. 
Het bijzondere en ogenschijnlijk ondoordringbare bos. Dat niet vaak bezocht wordt, wiens regen nog nooit met zoveel aandacht gevoeld en beluisterd werd. Dat bos opent zich. Zonlicht vindt haar weg naar de donkere aarde. Tranen weerspiegelen het liefdevolle licht. 

Het bladerdak breekt open. En aan de hemel, voorbij alle donker, straalt een heldere regenboog. Kleurrijker en stralender dan ooit eerder werd gezien in het land van missen. 

Wereldlichtjesdag 2020